Şucu Bucu... Şiiri - Enver Özçağlayan

Işığı kapandı nice gözlerin,
Yarına umutlar bir bir söndüler.
Sonu alınmadı bunca sözlerin,
Kimi kaçtı, kimi sözden döndüler.

Hep mertlik arama insan ömründe,
"Tüfek icat oldu mertlik bozuldu."
Neler yıkılmadı her geçen günde,
Sanki bahta kara yazı yazıldı.

Ağladık, inledik, çareler yazdık,
Yine kan kırmızı dörtbir yanımız.
Robot beyinlerden billahi bezdik,
Dünümüz belli de, ya yarınımız?

İzmit Körfezi'ne kuruldu köprü,
Boğaz tünelleri istemez kürek.
Yalova yakında olacak Kapri,
Artık gök ehline merdiven gerek.

Kışın soğuk hükmü, işliyor kalbe,
Nice yaprak daldan yere düşecek.
Ne canlar ayazda yiyorlar darbe,
Kimi mezarını kendi deşecek.

Atla daldan dala, günler kısaldı,
Çok gerçek var handa, ardı kapkara.
Herkes kendisine berşeyler aldı;
Sen hâlâ bu handa gerçeği ara!

Söyledin ne oldu, yazsan nolacak?
Rus'u vuran hain, çıktı Feto'cu.
Odun kesilmeden kırıldı nacak,
Sus! Çıkmasın adın şucu ve bucu...

22.12.2016 Fatih-İST.