Suçsuzken Şiiri - Mehmet Ay 2

SUÇSUZKEN

Yürek alışıyor Acı eleme,
Bir hasret içde kor gibi yanarken.!
Duyğular suskunca dönmez kelama,
Onmayan yaralar daim kanarken.!

Pembenin tonunda yüzü görünür,
Dolunun yağışı kapı çalınır,
Rüyada gördügün geldi sanılır,
Dilinle damağın susuz kururken.!

Unuttum diyerek saf-ı âlemde,
Göz kapatıp duanı yapıp aminde,
Gam ilen kederin heyben derinde,
Uykunun seher de yeli eserken.!

Sofrana bir kaşık fazladan koymak,
Yüzüne baktığın o yardan doymak,
Benmiydim diyerek masuma yatmak.!
Dilinde heceler adın söylerken.!

Gecelik duruyor yastık altında,
İçinde kaynıyor sanki yanında,
Canında mıknantıs çeker kanında,
Başkası kaçıncı uyku alırken.!

İnsanın en büyük yalan-ı kendine,
Çok şeyi saklıyor yürek cenine,
Olğunluk biraz sabır tam yerine,
Taşlar da oturur yaşam yürürken.!

Aklına takılan dile getirmek,
Son kelime önden atıp savurmak,
Yıkıp viran edip yok ben dedirtmek,
Miadı dünya da ömür çürürken.!
14.07.23 / Saat 09,22
MİADI (Mehmet AY)