Suçsuz Şiiri - Emrullah Atabey

Saat sekiz

Kulağımda bir sevda çınlaması

Anadurur sevgi beni

Hangi yarin koynunda bir bıçağım şimdi

Kim bilir

Ben hiç bilmiyorum hele.

Saat sekiz

Hülyalı bir ruhun gıdası olmuşum

Hayretfeza kalabalıklar içerisinde yapayalnız

Gökyüzü hangi suçtan içerdeyim de

Duruveriyorsun tepemde

Kaç mızraklı bekçisin sen?!

Kalbimde bir şarkının sıfır vuruşu

İçimde bin oktavlık ses

Ne kendimi ne içimden geçenleri anlayabildim

Ne içimden bir şey öğrendim

Ördüm kendimi bir kalenin içine

Sakız gibi yapışmış kalmışım olduğum yere

Dudaklarım açılmaz gibi olmuş

Ruhum konuşamaz…

Saat sekiz

Sönesi var içimdeki alevin

Sahici bir gülümseme parçalarını toplar kalbimin

Kim kırdı beni bilinmez

Kendimden korkuyorum en çok da…

Herkes aciz içimde

İçim en güçlüsü

En çok tutan giyotini ellerinde

Yüzü karanlık içimin

Kim bilir kaç kez öldürmüştü beni…

Kaç canlıydım ben?

Yine düşüverdim uçurumdan…