Sucre [Pablo Neruda] Şiiri - İsmail Aksoy

Yaylada yaşıyor Sucre
dağların sarı yüzünde,
Higaldo düşer, Morelos yakalar
sesi, bir çanın titreyişi
dikilir toprağa ve kana.
Paez dolanır yolları
ve dağıtır fethedilmiş gökyüzünü,
çiy düşer Cundinamarca'da
yaraların kardeşliği üstüne,
yurdun genişliklerinden o saklı
hücreye dek ayaklanmış halk doğrulur,
ayrılıklardan ve dörtnalalardan
bir dünya oluşur,
çünkü her bir dakikada bir bayrak doğar
merakla beklenen bir çiçek gibi:
kanlı şallardan ve özgürlüğün
kitaplarından yapılma bayraklar,
yolların tozu boyunca
sürüklenmiş, süvarilerden aşınmış
eriten atışlar ve şimşekle
yayılan bayraklar.

-Bayraklar-

Bayraklarımız o kokulu
zamandan, handiyse dikildiler,
handiyse doğdular, saklılar
derin bir aşk gibi, birdenbire
tutuştular sevgili barut-dumanının
mavi rüzgârında.

Amerika, yaygın beşik, yıldız-duvar,
olgun nar,
birdenbire doldu senin coğrafyan
arılarla,
kiremit ve taşla
taşınmış bir vızıltıyla, elden ele,
şaşırmış bir petek gibi cadde
giysilerden bir yığın oldu birdenbire.

Atışların gecesinde
parıldadı dans gözlerinde,
bir portakal gibi
yükseldi portakal çiçeği gömleklere,
ayrılış öpüşü, undan öpücük,
sevgi sıkı sıkı bağladı öpücüğü,
ve savaş şarkı söyledi
gitarına yollarda.

Pablo Neruda
'Los libertadores'den - 'Canto General'
Türkçeye çeviren: İsmail Aksoy.