Suçmuydu Şiiri - Duygu Demirci

Yanlızlığımı içime gömdüğüm andı işte o an
Parça parça bulutlardı beni ayakta tutan
Bir şehir ki; acımasızlığıyla insanı içine yutan
Suçmuydu kapalı gözlerle kendi halime kalmam.

Dalgalar benim için denizlerde, kuşlarsa bana ötüyor
Sanki, mahşer günü içimde silahlar atıyor
Ölmüş analar, babalar, çocuklar ıssız mekanda yatıyor
Suçmuydu yanan yürekle kendi halime kalmam.

Hiç kimse görmezdi, bilmezdi benim bu halimi
Acımaz olurdu, gözü dönmüş, merhametsiz zalimi
Arayıp sormazdım, beni bekleyen güzel yarimi
Suçmuydu ellerim bağlı kendi halime kalmam.

Bir iple bağladım taşlanmış bu yüreği
Yalanı dolanı, kini, nefreti artıran şey neki,
Kan revan olur, acımazların sahte memleketi
Suçmuydu doğrularımla kendi halime kalmam.

Manşetlere çıkar olay olay olay diye
Bırakır kendini uzunca bir vadiye
Hakimi Savcısı, sorgusuz çıkar mahkemeye
Sucmuydu parmaklıklar arasında kendi halime kalmam

Ey Türk evladı! konuş hece hece
Bu vatan ki, çözülmeyen bir bilmece
Güneşin kaybolup ayın parladığı o geece
Suçmuydu boynu bükük kendi halime kalmam.