Suçluyum Şiiri - Bilal Karaman

Suçluyum…

Bu sabah merdivenlerden inerken
İki basamak arkandaydım

Senden gelen orkide kokusu aşk a çağırıyor
Yüksek topuklu ayakkabılarının çıkarttığı ses
Tüm boşluğu kaplıyordu

Beni fark etmemiştin
Saçlarına dokunmak istedim
Çekindim dokunamadım

Ayrıca uçuşan bir tek saç telin vardı
Üfleyip nefesimle düzelttim
Fark etmedin…

Adımlarımı hızlandırıp
Yanından geçerken günaydın dedim
Hiç oralı olmadın…

Merdivenin son basamaklarını indin
Cümle kapısından çıkmadan
Hava soğuk ellerin üşümesin diye kapını açtım
Yüzüme bile bakmadın

Az ileride köşeyi dönmeden seni tekrar geçtim
Bir şey düşürmüş gibi geriye dönüp
Pardösümün ceplerini yokladım
Göz göze geldik
Suçluymuşum gibi bakıyordun
Utandım, başımı öne eğdim

Tamam ulan
Tamam, itiraf ediyorum
Suç işledim, çok büyük suç işledim, suçluyum

Sen Merdivenlerden inerken ayak seslerini dinliyorum
Hemen arkandan ben de çıkıyorum
Sen köşeyi dönene kadar
Her gün aynı şeyleri yapıyorum
Sonra uzun uzun arkandan bakıyorum
Suçluyum işte suçlu
Zindanlık, idamlık giyotinlik suçluyum
Ne yapıyım
Sevdim işte
Sevdim ulan sevdim seni
Asar mısın keser misin?
Ne yaparsın bilmem ama
Çok geç kaldığım hatayı yaptım
Gönlüme senden
Ölümsüz bir sultan yarattım…Bilal KARAMAN