Suçluyum Şiiri - Rukiye Kul

Antidepresanlarında uyuşturamadığı kederlerin sahibesi beynim
Ne çok soru işaretiyle dolu, çözdüm sandığım bütün sorulardan sınıfta kalışım
Beceriksiz bir öğrenci oluşumun ispatı.
Doğru sanıp işaretlediğim cevap anahtarlarım bir tek kapıyı bile açamadı önüme.
İtiraf ediyorum doğru süsü verilmiş tüm yanlışlara kandı, kanadı içerim.
Seni anlı yorumların boş vermişliğini, seni sevi yorumların sahteliğini, uzanan ellerin kirliliğini
Beyaz bir halisilasyon içersinde esas sanıp bulamışım gözlerimi.

Suçlusu benmiyim bu şizofrenik inanışlarımın?
Siyahları geceden çamaşır suyuna bastırıp gündüz parıltılı beyazlarla karşıma geçen
Bana masmavi bir gök sunup geceyi unutturanların masumiyetine kanaat getiren hayatın kanunu
Yargıya gerek duymaksızın ipi ilmekliyorsa boynumda alamadığım solukların suçlusu benmiyim?

İyilikten doğan tüm marazlarda marazlanan birinci tekil şahıs ruhum
Tüm çirkefliklere inat siyahları beyaza çeker,
Bildiği cevaplarından sınıfta kalır aldığı derslerin
Tepeden tırnağa suçsuz, beyinden yüreğe kadar suçluyum!