Suçluyum Şiiri - Yusuf Cantürk

Suçluyum

Seviyorum dedin, peşinden koştun,

Seviyorum dedin, boşuna coştun.

Öyle bir ümitlendin ki, sanki sarhoştun.

Zorluklara katlansan da, Onun için sen artık boştun.

Duydum ki, senelerin ardından, gözyaşı döktün.

Adaklar adadın, sonunda, boynunu büktün.

Kâlp krizleri, kâlp ameliyatların,

Şükret ki Rabbine, yere bastı ayakların.

Ben de seni teselli edemedim, yoktum meydanda,

Benim teselliye ihtiyaç duyduğumda, karşıma çıkıverdin, bir anda

Kendimi suçlu hissediyorum, acaba neden?

Ben olmalıydım, herkesten önce, sana telefon eden.

Kaderimiz aynıymış, Allah yazgısı,

Yalnızlık duygusu sarınca bizi.

Çekilen acıların elbet ki kalacak izi,

Keşke gözyaşı dökerken, avutsak kendimizi.

Yusuf cantürk (E.Hv.Kur.Alb.) 30 aralık 2009 kadıköy)