Suçluyum! Şiiri - Turgay Kaygı

suçluyum!
yine uyuya kalmışım
bu sabah
çalar saatimin çalmayacağı tutmuş yine!
şerefsiz! ,
hep de uykumun en tatlı yerinde
çalar ya!

traş olamadım,
geç de kaldım
işime!

gemisini batıran kaptan gibi hissederim hep,
işe gecikince!

suçluyum!
asil olmakla suçlamıştı bir gün
ismi lazım değil birisi beni
yıllar önce!

suçluyum!
geç kaldım
cevabını vermekte!

ve ben
geciktim mi
bir cevabı vermekte
oturup
'ulan! ben adam mıyım? '
diye
uzun uzun
düşünürüm!
içim içimi yer!

suçluyum!
ki
anamın benden bekledikleriyle
ilgisi yok
benim yapmayı düşündüklerimin!

ve suçluyum
olacağını düşündüğü
insan olmadığım için
babamın!

suçluyum!
bir kere sevdin adamakıllı! ,
tuttuğunu kopar değil mi?
her tuttuğunu koparan ben
çiçekleri koparmaktan nefret ederim
aynı zamanda;
koparamadım haliyle!
suçluyum!

suçluyum!
ki
bu mevsiminde doğmuşum
hayatın!
yasını tuta tuta
karalara bürünüp,
ömrünü tüketemedim
ömrümün!

daha ne kadar var be?
ne zihnim yetiyor,
ne kalbim artık anlatmaya çalışmaya!
'dilimin ucunda! '
dersin de
bir türlü anımsayamazsın hani! ;
deli olursun ya!
işte böyle deli oldum ben!

yeniden
aynadaki suretime bakıp da;
'işte bu benim! ,
bu benim işte! '
diyebileceğim
o
berrak,
günlük güneşlik,
tertemiz,
o
güzel
güne;
daha ne kadar var?
yeter!
fazla vaktim kalmadı!

suçluyum! ;
biri beni affetsin ne olur!

(inegöl,20.11.2002)