Suçluyum Şiiri - Nurhan Göktürk

.
Ey! ! ! Atam! ! Biz öyle bir nesil yetiştirdik ki;
Amaçsız, umarsız, bomboş hurafelerle dolu.

Okusunlar istemedik
Okuyan insan tehlikeli! !
Düşünen. insan Maazallah.
Sorgularsa bir gün yaptıklarımızı,
Sonunu düşünmek bile istemedik.
Eline gül verdik, “dokunma dikeni var,
Kanarsın.”
“Koklama alevdir, yanarsın” dedik.
Kanatmadıkça ,yanmadıkça,
Gülün ne dikenini, ne rengini sevdi.
Hamı, hamaseti, gamı, kasaveti öğretemedik.
Çalmayı çırpmayı ne yapsak gizleyemedik.
Elin oğlu uzayda yer arıyor,
Biz kasabadan öteye geçemedik.
Kılık kıyafetin önemini
Biz iki bin yılında anladık,
Adem babayı yargılamakta,
Çok erken davrandık.
Hangi kanalı seyretmeye kalksak
Her devrin adamları oturmuş, baş köşeden,
Ahkam kesiyor işkembeden.
Kazanmanın alın teri ile kazanmanın
Haklı gururunu T.V’larda “açız” diye
Bağırmakta, göz yaşı dökmekte bulduk
Adam kayıranlar, soyup soğana çevirenler,
İtibarlı, onurlu insanlar dışarıda geziyor.
Düşünenler suçlu! ! İçerde volta atıyor.
İnsan gibi yaşamak bizimde hakkımız dedik,
Saçlarımızdan sürüklendik,
Biber gazı ile ödüllendirildik.
Kadınımızın, kızımızın iyi koruduk namusunu.
Dört duvar arasına gizledik, kul köle ettik eşine.
Komşunun oğlu görsün istemedik,
Kabartırsa iştahını; tövbe tövbe! !

Yani Atam bu gençlik, senin bildiğin
Yeni nesil olamadı, olamayacak.
Bu eseri biz yarattık,
Suçluyum Atam ayağa kalkıyorum,
Bize verdiğin bu bayrağı
Emin ellerde medeniyet burcuna dikemedik.

Nurhan Göktürk
28 Ekim 2006/ Antalya