Suçluyum Şiiri - Osman Türkmen

Önce istedin beni asılsızca,
Bilinen gerçeği terk ederek.
Belki düşünmedin ne olurdu,
İfadesi bile anlamsız,
Vurulmuştum, suçluydum.

Bir annenin yüreği gibi,
Bir mahkumun isteği belki,
Kim bilir suçlunun korkusunu,
Bir çocuk sesi kulaklarımda,
Yağmurlar altında, hıçkıran bakışlarla.

Onca namussuz arasından beni,
Bir kopyası gibi her seferin,
Bir istekti kasırgaya tutulan,
Çamurdaki ayak izim bile,
Geride kalan son eserimdi.