Suçlusun Şiiri - Rıdvan Cankiç

SUÇLUSUN

Bir gün aşk vücudumuzun içinden çıkıp bize hesap sormayacak mı?
Ben sana çok önceleri geldim ama sen ne yaptın?
Bu gencecik vücudu harap ettin demeyecek mi?
Eve kapandın, kulaklıkları bastırdın kulağına,
Sesi yüksek ayara getirdin, kitap okumadın,
Kendine “entel” adını verdin.
Aşk şiirlerini duymadın, görmedin, hissetmedin,
Yedin, şişmanladın, tuvalete gittin çıktın,
Uyudun, kalktın, ertesi gün gene aynısını yaptın,
Haberlere bakmadın, vitrinleri gezmedin,
Doğayı senin için yemyeşil yaptım,
Yağmurdan sonra sana gökkuşağı verdim,
Toprağı mis gibi kokutturdum,
Sıcacık güneş ile içini ısıttım,
Rüzgârlarla yanan teninin ferahlattım,
Hüzünlenmen için gene yağmur yağdırdım,
Ağaçlardan meyveler düşürdüm sana,
Bazılarını da dalında bıraktım
Sen toplarken mutlu ol diye,
Denizlere balıklar verdim
Gene sen karnını doyur ve paylaş diye
Bulutları verdim sana
Ara sıra gökyüzüne bak diyerek,
Sonra sana renk renk çiçek verdim
Ki ara sıra kokla diyerek…
Bırak koklamayı resmini bile çizmedin.
Sadece tv de görürsen baktın onlara.
Sana olarak da kadın verdim,
Onu, tanı, anla, sarıl, öp, seviş,
Birlikte ağlayın, birlikten gülün,
Fedakârlık yapın, güvenin, gurur duyun
Birlikte savaşın, birlikte yürüyün,
Ele ele tutuşun, canınızı verin
Özleyin, çocuk yapın,
Sonra hepsini birlikte yaşayın diyerek.
Ama sen ne yaptın?
Bunu iyi kullanmadın,
SUÇLUSUN…

Rıdvan Cankiç