Dumanı sönmüyor çektiğim tütünün
Yakıyor gönlümü, suçlusu benim
Kaf dağında ürkek ceylanın
Korkmasına sebep esen yeldeyim
Dumanında yine yüzüme gülen
Bilirim bu gülüşü, sen değilsin
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta