Saçıma düşürdüğün aklar şahit sana olan sevdama,
Ama ne yazık ki,onlar bile parlamıyor ittiğin karanlıkta,
Gözlerimden dökülen yaşlar şahit açtığın büyük yaraya,
Ama ne yazık ki,onlar bile kuruyor yüreğimdeki yangında...
Ve şimdi ille de bir suçlu olmak zorundaysa bu aşkta,
O da bu şiirin son mısrasının tam altında...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
