Zaman tepti gönlümüzü
Daldan kırdı gülümüzü
Zora koydu günümüzü
Kurtuluş sende Allahım
Her gece soluyor yüzler
Borana dönüştü güzler
Haramla yanıyor özler
Kurtuluş sende Allahım
Göz yaşı oldu revane
Bi-çare akıl, divane
Güven kalmadı sevene
Kurtuluş sende Allahım
Ağlıyor dalında çiçek
İçini kemirir böcek
Kulun ne zaman gülecek
Kurtuluş sende Allahım
Ağını örmüşte şehvet
Zinaya bakıyor millet
Her işte alınır rüşvet
Kurtuluş sende Allahım
Laf icabı çıkar güçlü
Doğmamış çocuklar borçlu
Bilinmez bunda kim suçlu
Kurtuluş sende Allahım
Yeter Özütürk'üm yeter
Birgün kötülükler biter
Doğrular cennete gider
Kurtuluş sende Allahım
Kayıt Tarihi : 10.4.2006 12:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ramazan Özütürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/04/10/suclu-kim-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!