Suçlu Kalbim Şiiri - Neslihan Ayakta

Yağmurlu boş sokakların ıssızlığında
İlerlediğimi hissediyorum, yavaşça.
Gözyaşlarımı durduramıyorum,
Unutulurum diye korkuyorum.
İçimi saran o imkansızlıkla
Benim olur musun diyemiyorum.
Bir korku sarıyor etrafımı,
Nedenini bilemiyorum.
Ellerimi uzatsamda sana ulaşamıyorum.
O kadar çok uzaksın ki bana,
Seni göremiyor, sesini duyamıyorum.
Belki ihtiyacım olan sevgiyi sende arıyorum.
Bu büyük bir haksızlık, karşılık bulamıyorum.
Oysa sen sevgini veriyorsun,
Bunu söylemek güç ama başkasına.
Hissedemiyorum sıcaklığını, sevginin tadını,
Dostluğunu, aşkını...
Bir yerde esirgiyorsun arkadaşlığını.
İşte o zaman uçuruma sürükleniyor adeta ruhum.
Oysaki senin hiçbir suçun yok
Sen olmaktan başka...
Tek suçlu bir türlü doğruyu bulamayan kalbim!
(21.05.98)