Suçlu Benim Şiiri - Ramazan Ateş

Sevdayı yükleyip kendi sırtıma,
Diyar diyar dolaşmaya çıksam ben.
Bir gün gibi doğarmı ki bahtıma?
Hep karanlık gecelerde baksam ben.
Bir çıra gibi kendimi yaksam ben

Kimsesiz çıkıpda dağlar başına,
Otursam ağlasam mezar taşına,
Hep kavda gürültü dertli başıma,
Dağlar neylesin ki, bende yoksam ben.
Kurt bile yanaşmaz, candan korksam ben.

Huzura açım ben, huzura muhtaç
Sızlamak çare mi? Ağlamak ilaç
Kim duyar sesimi? Değerim kaç?
Benden kime ne? Hayattan bıksam ben.
Kim umursar ki, boğazımı sıksam ben?

İsyanım var ise bana ederim,
Suçlu ne anamdır, nede pederim.
Şu gurbete kendi geldim giderim,
Suçlu hep benim, kendime çatsam ben,
Kurtuluş mu acep, benden kaçsam ben?

Umutsuz değildim ne hale düştüm?
Niye böyleyim ki hayattan küstüm?
Çalışın, başarın, size öğüdüm,
Ben gibi olmayın atıp tutsam ben
Bu günde olmazdım, boşa yatsam ben.

Ramazan Ateş/Enschede