Suçlu Ayağa Kalktı Şiiri - Veli Bilici

Beni böyle yalınız,
Bırakıp da giderken,
Hiç vicdan azabı,
Duymayacak mısın?

Soruyorum şimdi;
Bağrına basamadın,
Mutluluk yaşamadın,
Kendini aşamadın,
Benimle coşamadın,
Hasetten kaçamadın,
İnan benim güzel....
Sanki hiç yaşamadın...

Beni böyle mahzun
Bırakıp gidiyorsun.
Kendine birkez olsun
'Suçlu kim? ' diye;
Sormayacak mısın?

Sen, suçlu değilsin.
Ben, hiç değilim.
Kim kabul eder ki suçu?
Ötekiler de değil.
Berikiler, yani seninkiler
Hiç değil.
Suçlu hep 'O'.
Yaradana sığındım,
Seninle bir oldum.
Berikiler hatasız.
Hüllelerin sayısız,
Düşüncen kayıtsız,
Suçluyu buldun ya
İnfazın yargısız.
Suçlu hep 'O'.

Şimdi ben de seninleyim,
Suçlu hep 'O' (!) .
Suçlamalardan bıktı.
Donuk gözlerle baktı, baktı.
Ve suçlu ayağa kalktı.
Suçlu ayağa kalktı.
Kemendi boynuna taktı.
Yağlı kemend,
Bir canı daha yaktı.
Mutlu oldun mu?

Beni böyle zorda
Bırakıp giderken.
Bir 'M' şahit halimize
Bir de 'V'.
Berikiler, sayılmaz.
Giden değidir bırakıpta giden,
Beni böyle zorda
Bırakıp giderken
Giderken infazdan sonra
Aklıma geldi hani,
'Yiğidi öldür ama hakkını ver' derdin.
İnfazdan sonra
Suçlunun kim olduğunu,
Demeyecek misin?
Hak aşkına bir kere,
Bir kere olsun gerçeği,
Görmeyecek misin?

Beni böyle zorda
Bırakıp giderken,
Bir seher vakti erken
Kıbleye dönüp,
Durup mizana,
Kendini hesaba,
Çekmeyecek misin?

Veli BİLİCİ
08.Ağustos 2010
Andırın