Ben hiç görmedim anamı.
Anam yerine saydım babamı.
Ana diyen bir çocuk görünce,
Yaşlar dolardı gözlerime.
Bari babacığım yaşasaydı.
Ecel onu da elimden aldı.
Kayıranlar çok oldu ama,
Yarım ekmek veren olmadı.
Küçük yaşta infaz etti kader.
Yok bu işin mahkemesi.
Olsa da ne fark eder ki?
Hakim kaderin kendisi.
Kırık gönül sazımın telleri.
Getirsen deAşik Veyseli,
Bu sazı çalabilir mi?
Suçlu Veysel mi, yoksa kader mi?
Kayıt Tarihi : 16.9.2011 22:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!