Suçlanırım. Düşlerim katliamları.
Siyah ve kırmızı ıstırapların bir bahçesiyim ben. İçerim onları,
Nefret ederek kendimden, nefret ederek ve korkarak. Ve şimdi gebe kalır dünya
Kendi sonuna ve koşar kendi sonuna doğru, sevgiyle açılmış kollarıyla.
Her şeyi hasta eden bir ölüm sevgisidir bu.
Ölü bir güneş lekeler gazete kağıdını. Kırmızıdır bu.
Hayat üstüne hayat kaybediyorum. Bu kara toprak içiyor onları.
Hepimizden daha vampirdir O. Bu yüzden destekliyor bizleri,
Besliyor bizleri, bu yüzden nazik. Kırmızıdır ağzı.
Tanıyorum O’nu. Yakından tanıyorum O’nu –
İhtiyar kış yüzü, ihtiyar kısır, ihtiyar zamanların fiyaskosu.
Çok hor kullandı O’nu erkekler. Yemek istiyor onları.
Onları yemek, onları yemek, onları yemek en sonunda.
Güneş battı. Ölüyorum. Bir ölüm yaratıyorum.
(“Üç Kadın”dan)
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 15.2.2014 15:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
I am accused. I dream of massacres. I am a garden of black and red agonies. I drink them, Hating myself, hating and fearing. And now the world conceives Its end and runs toward it, arms held out in love. It is a love of death that sickens everything. A dead sun stains the newsprint. It is red. I lose life after life. The dark earth drinks them. She is the vampire of us all. So she supports us, Fattens us, is kind. Her mouth is red. I know her. I know her intimately- Old winter-face, old barren one, old time bomb. Men have used her meanly. She will eat them. Eat them, eat them, eat them in the end. The sun is down. I die. I make a death. (From "Three Women")
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!