Suçla Sınayan, Açlıkla Terbiye Eden Sistem

Suçla Sınayan, Açlıkla Terbiye Eden

Bize bir sınav kurdu bu devlet:
Suç işle, kurtul...
Ya da dürüst kal, sürün!
Bir taraf çukur, bir taraf uçurum
Seç bakalım:
Ya çal, yüksel!
Ya da yutkun, gömül!

İlk dersi verdi okulda —
Boş kitap, aç karın
“Soru sorma!” dedi
“Sıraya gir!” dedi
Ve mezun etti bizi
Sefaletin diploma töreninden

İkinci dersi işyerinde:
Asgari ücrete öyle bir etiket astı ki
Altına “dürüstlükle geçinilemez” yazdı
Kimin elinde çanta, kimin cebinde sustalı
Kimisi sabrıyla aç kaldı
Kimisi tok karnına ihale kovaladı

Üçüncü dersi mahkemede verdi:
"Emekli maaşına haciz konulamaz" dedi kanun
Ama Yargıtay başka konuştu:
“Haciz olur, yeter ki susmayı öğren!”
Yani artık yasa yok,
Sadece keyfi kararlar var,
İmza altına gizlenmiş zulümler var

Dördüncü dersi siyasette:
Muhalefet dedikleri
Köre kör göz bağladı halka
“Aman sokağa çıkmayın” dedi
Çünkü onlar da bilir:
Bir halk sokağa inerse
Koltuk değil, rejim değişir!

Ve en son derste
Bir baba, çocuğuna bakamadı
Bir anne, süt alamadı
Bir genç, “dürüstlükle” işe giremedi
Ve o an anladık:
Biz suçlu değildik —
Ama sistem öyle gösterdi!

Ve biz şimdi,
Karnımız aç,
Vicdanımız tok bir halk olarak
Diz çökmedik diye suçluyuz.
Ama bilinsin:
Bu sistem bize suç öğretemedi!
Biz onurla yaşadık —
Siz lüksle çürüdünüz!
Bir gün herkes imtihana girecek:
Ama bizim sorumuz belli:
“Onurunu neye sattın?”