Suç ve ceza,ikiz kardeştirler,
Cezayı tanımak için suç
Zaman geçse de eyleminden,
Bir gün tanışacaktır,
İkiz kardeşiyle.
En büyük cinayet,
İçindeki sevgiyi öldürmektir,
Sevdasını ateşe atmak,
Aşkın çiçeğini koparmaktır,
Önce sevgisini,aşkını öldürür,
Sonra başında ağıt yakar,
Maktulün başında bekleyen,
Ahmak katile benzer,
Ve çokları suçlarını,
Uykularında sayıklar,
Şiirlerinde haykırırlar,
Ey İnsanoğlu; İşte ben,
Yanarım ölen sevgim için,
Ateşe attığım aşkım için,
Dilim de varmaz söylemeye,
Asıl katilin kendim olduğunu,
Bir elimde kırbaç,birinde balyoz,
Ve içimde kendi cellatım,
Yaşarım bir başıma mahsun.
Önce kendine,dost olmalı insan,
Bilinir ki; kendine dost olan,
Herkese dost olacaktır,
Ve şerefli bir insan,
Vicdanını yitirmektense,
Şerefini yitirmeyi yeğ sayar,
Herkes bilir,erkeklerle dişiler,
Aynı kalıptan dökülürler,
Eğitim ve gelenekleri dışında,
Farklılıkları da yoktur aslında,
Suç ve ceza kostümü giymiş,
İkiz kardeş gibidirler,
Erkeklerle,dişiler,
Ne olursa olsun,şaşırmam,
Tüm insanlar,birbirine benzer.
Kayıt Tarihi : 24.1.2004 09:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)