Suç ve Ceza Şiiri - Ömer Osman Avcı

Şimdi kaldırımlar ıssız
Şimdi herkes neşesiz
Sen bizsiz
Biz de sensiz
Mahallemiz, sessiz mi… sessiz…

Gitmişsin bu mahalleden
Gitmişsin be! Naciye abla…
Hem de! sebepsiz mi sebepsiz
Hem de! çaresiz mi çaresiz…

Sen mi mahallemizi beğenmedin
Mahallemiz mi seni
Bilemiyorum…

Bildiğim şu ki
Kimilerine göre sicilin bozuk
Suçun büyük
Hem de çok büyüktü
Sen dul’dun işte! ...
Dul’dun be! Naciye abla.

Tüm olumsuzluklara sebep sendin
Taksici Sarhoş Recep
Senin yüzünden kaza yapmamış mıydı?
Senin yüzünden, geçen günkü yağışlarda
Evlerin bodrum katlarını su basmamış mıydı?
Toptancı Hacı Ahmet Efendi’nin
Dükkanının bereketi senin yüzünden kaçmamış mıydı? ...

Üzerine, kaderin kadar kötü gelmişler
Kötü gelmişlerdi be! Naciye abla...
Sussan! suçlu,
Gülsen! oynak,
Açılsan günahkar,
Kapansan inanmazlar,
Oğlun Hasan’la konuşmazlar,
Kızın Ayşe’yle oynamazlardı.
Sen duldun işte…
Dul’dun be! Naciye abla….

Aslında sevenlerin de bayağı çoktu
Bakkal Veysel Efendi
Senden başkasına veresiye vermezdi.
Kasap Koç Mahmut
Sana hep etin yağsızından verir,
Manav şevket,
Sebzeleri, meyveleri evine kadar gönderirdi
Hiç bir menfaat da beklemezlerdi.
Onlara göre
Sözde zavallıydın
Çünkü sen dul’dun işte…
Dul’dun be! Naciye abla.

İtiraf edeyim ki
Benim de gözlerim,
Hep mavi eteğinin yırtmacındaydı.
Ama şanssızlık bu ya;
Hiç bir vefasız rüzgar,
Hiç bir dik yokuş,
Bana kıyak geçmemişti.
Affet beni naciye abla
Lütfen affet…
Şartlandırılmıştım,
Nefsime uymuştum,
Şeytana! hatta şeytanlara uymuştum işte! …

Ahhh! ... ahhh! …
Şimdi kim bilir hangi mahallede,
Kaçıncı sürgündesin?

Aslında;
Bunlar sana az bile!
Sen suçlusun ve cezanı da çekmelisin!
Sen dul’sun be! Naciye abla.
Dul’sun işte! … Dul... Dul...