Suc Ve Ceza Şiiri - Leyla Kaygun

Geldiklerinde polisler verilen adrese,
Çevreleyecekler sevgimi beyaz bir tebesirle.
Kirmizi bir serit çekilecek cinayet yerine
Gelip geçenlere,
Ya üzülenlere, ya küfredenlere.

Sonra sana gelecek polisler
Toplanan delillerle.
Sakin korku olmasin yüreginde.
Ifadeni alip zapta geçirdiklerinde,
Robot resmim istenecek senden bir de.

Siirimi unutma
Sevdigim
Verdiginde esgalimi,
Bir de özlemini.
Belki bir de?

Kanunlar kanunlamiyor seni bana.
Oysa,
Bu ne sevgimin
Ne de siirimin umurunda.
Sadece yüregim yasal kiliyor seni bana.

Yakalanirsam eger,
Konusturamayacaklar beni
Merak etme!
Pismanlik yasasindan yararlanirsin deseler de
Adin geçmeyecek hiçbir ifademde suç ortagimdir diye.

Coplari yesemde belime,
Elektrik akimini hissetsem de
Hücre hücre,
Yalniz siirin dolacak,F Tipi' me.
Bir de olur olmaz nöbetlerim hasretine.

Bilirsin,
Suçsuz yere yatanlar da var bu ülkede.
Bilirim,
Adim çikacak mahpusta,teröriste' benim de?
Biliriz, yasam adil degil her zaman herkese.

Bu durumda
Kaç yil dolduracagim hasretinle hücremi?
Bulur mu gardiyanlar
Ranzamin altinda kazdigim sana giden tüneli?
Olur muyum suçsuz yere bir de firari?

Iste bak sevdigim,
Ne elimde biçak,
Ne belimde bomba,
Ne sirtimda kles var.
Çirilçiplak geçecegim bir gece vakti tüneli?

Oysa ki bilirim ben sevdigim,
Çikmaz tünelimin sonu sana.
Çikar yine hasretine,
yine siirime,
yine bana?