Suç sizin değil Şiiri - Meryem Keskin

Suç sizin değil, ben izin verdim.
Yüzüme gulenleri, hep dostum bildim.
Yüzlerine taktıkları, o maskeleri,
Hiç farkedemedim.
Onlar yanlış yaptı,
Ben, insanlık hâlidir, olur dedim.
Her yanlışlarını affettim.
Hata dedim, bilmeden olmuştur dedim,
Kalpleri kötü diyemedim.
İyi yada kötü demedim.
Yüreğimin kapısını sonuna kadar açtım!

Her gelen bir hançer vurdu bağrıma.
Kanadım ama, ağlamadım.
Kanadım ama, sesimi duyuramadım.
Kanadım ama, kimseyi suçlamadım.
O kadar darbe yedi ki yüreğim,
Bu tükenmiş halimi, kimseye anlatamadım.
Hele o, canım bildiklerim var ya,
Lime lime ettiler umutlarımı.
Sonunda yalnız kalan, yine ben oldum!

Suç sizin değil, ben hep sustum.
Yaptığınız her kötülükte,
Ben kendimi sorguladım.
Aptallığıma doymayım.
Hep kendimi suçladım.
Oysa benim de her kes gibi, tekti muradım.
Öksüz bir çocuğun,
Şefkate muhtaçlığı kadar dı,
Size olan muhtaçlığım!

Şimdi beni kahreden se.
Yaptığım, bütün fedakârlıklara rağmen,
Yaşadığım yalnızlığım.
En çok da, kıyamadıklarım,
Kıydılar bana.
Bir mum yakan olmadı karanlığıma.
Yola çıktıklarım,
Yanımda değildiler, yolun sonunda.
Ben her yolculuğu, yalnız tamamladım!

Suç sizin değil, ben boyun eğdim.
Sığındığım her liman,
Fırtınaya teslim etti yüreğimi.
Hırçın dalgalar ummana savurdu,
Hayallerimi.
Güvenip sırtımı yasladığım dağlar,
Birer birer üstüme yıkıldı.
Yerle bir oldu hayallerim.
Ben merhamet ve, sevgimin kurbanı oldum.
Ben güvendim, onlar yıktı.
Ben sarıldım, onlar yitti.
Ben sevdim, onlar ihanet etti!

Suç sizin değil.
Ben size müsade ettim.
Sizleri güneş, kendimi ay zannettim.
Siz olmadan, karanlıkta kalırım,dedim.
Gerçekte, sizleri aydınlatan, benmişim.
Zaman içinde, ben kendime güvenmeyi,
Kendime inanmayı, unutmuşum.
Ben bu dünyada en çok,
Kendimi ihmal etmişim.
Kendime çok geç kalmışım, çok geç!

.......Meryem Keskin......
.......07.04.2022........