Suç Ortağım Şiiri - Melih Şenci

Yaşıyordum öylece sebepsizce
Dünyadan, huzurdan habersizce,
Kendimi dahi bilmeden,
Hayattan beklentisiz sessizce.

Bir gün bir kuş konu pencereme,
Öyle saf, öyle güzel, öyle temiz,
Karanlıklarıma ışık tuttu,
Bana ben olduğumu hatırlattı,
Şaşırdım.

Her şeyin ötesinde güzellikler olduğunu,
Her insanın bir gün değerinin bilineceğini,
Her çiçeğin bir toprakta büyüyeceğini,
O toprakta güzelleşeceğini anlattı,
İnanmadım.

Çünkü ben ışığa da bana da alışkın değildim,
Çünkü inanılmayacak kadar güzeldi,
Duyduğumda aklımı alan,
Gönlümü yerinden çıkacakmış gibi,
Hissettiren bir şey nasıl gerçek olabilir.

Bir gün o kuş kalbime kondu,
O kadar güzel, o kadar hayaliydi ki,
İnanamadım, kabul edemedim, inkar ettim.
Sanki layık göremedim gibi böylesine,
Ancak bu hayale hangi gönül dayanır,
Hangi kalp durur da akmaz öylesine.

Bugün o kuş hayatına kondu,
Yemyeşil gözleri, minicik bedeni, koskocaman kalbiyle,
Anlattığı tüm güzellikleriyle kondu,
Gerçek olamayacak hayallerime,
Eksikliğini derinlerde hissettiren boşluğuma,
Sebepsizce akıp giden hayatıma kondu.

Bir insan insana daha ne kader dokunabilir,
Daha ne kadar anlam katabilir,
Ne kadar mutlu edip, huzur verebilir,
Bir hayali daha ne kadar gerçek kılabilir?

Bir insanın gözleri nasıl bu kadar büyüleyebilir,
Nasıl dudakları kalemle çizilmiş olabilir,
Minicik bir bedende nasıl koskoca bir kalp olabilir,
Bir insanın kollarında, koynunda,
Nasıl bu kadar huzur bulunabilir,
Nasıl böylesine bir güven verebilir?

Bu güzel kuş asla uçmayacak ömrümden,
Birbirimize ihtiyacımız olan anlar var,
Beraber yaşayacağımız hayallerimiz var,
Birlikte güzelleşmemiz gereken konular,
Güzelleştirmemiz gereken hayatımız var,
Dünyayı hayran bırakacak bir aşkımız,
Birbirimiz için atan kalplerimiz var.