Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
oy oyyy çok beğendim
Övgü sözcükleri yetersiz kalacak...........kutluyorum tüm yüreğimle ve tam puanımla.............Saniye Sarsılmaz
Aşk suç ise ki böyle suça can kurban ortağı da elbet olacaktır:-) çok güzeldi Sn:Özeren sizi kutluyor eserinizi listeme alıyorum,sevgiyle...
Böyle sevgiden suç ortaklığını kabul etmemesi için sebep görünmüyor değerli Öğretmenim harika bir şiir okudum kaleminizden yüreğine ellerine sağlık sonsuz saygılarımla kutlarım daha nicelerine imza atmanız dileğimle...
Çok hoş bir şiir olmuş Naime hanım..Ben çok sevdim izninizle aldım Ant...Yüreğinize sağlık diyorum canı gönülden kutluyorum sizi sevgiler.....
Gök yüzünde ay aşka ,yıldızları güllere
Benziyor inadına ,günah diyen dillere
Fermanı dinlemeyen, yürekli gönüllere
Aşkın suç olmadığı ,bir dünya diliyorum
İbrahim Kurt
Saygıdeğer kardeşim Naime hanım ;
Şiir benim için bir yaşama biçimi ,şiirsiz yaşam benim için körü körüne yaşamdır , iyi şiir yazabiliyor muyum bilmiyorum ancak ileride çok güzel şiirler yazacağıma inanıyorum. .
Dörtlüğü yazdığınız yanıt ile acaba çok güzel mi yazmışım diye yeniden şiirinize döndüm,bir daha okudum şiirinizi ,bir daha kutluyorum ,bir ilham daha verdi ve bir dörtlük daha arz ediyorum, kabul buyurun lütfen ,,şiirinizi birde sabah gün doğarken çiftlikte kuşlar uyanmadan okuyacağım . eğer kuşlar ben şiiri okuduktan sonra uyanır ötmeye başlar ise bakalım bir dörtlük daha dilimden dökülür mü bilmem. Şiir yorumlamak ,şiir okumak ayrı bir sanat ,güzel şiirleri güzel okurum ,saygılar sunuyorum . .
Kutlarım öğretmenim şiirinize suç ortağı olmak çok keyifliydi.Keşke tüm suçlar sevmek kadar masum olsa.Tam puanla antolojimde.
hafif sitemkar ama özlemi de içinde ...güzeldi şiiriniz....
Seni sevmek günahsa
Razıyım cezamı çekmeye
Olursa olsun atın ölümü arpadan
Hâkim kalemi kırmadan
Saklanayım bir yerlere
Hadi, bağla gözlerini
Başlasın körebe…
Çiçeğe dursun erikler
Gelsin bahar
Ara, bul beni
Sen de benim suç ortağım ol yar…
Seni sevmek günahsa
Razıyım cezamı çekmeye
Olursa olsun atın ölümü arpadan
Hâkim kalemi kırmadan
Saklanayım bir yerlere
Hadi, bağla gözlerini
Başlasın körebe…
Çiçeğe dursun erikler
Gelsin bahar
Ara, bul beni
Sen de benim suç ortağım ol yar…
Seni sevmek günahsa
Razıyım cezamı çekmeye
Olursa olsun atın ölümü arpadan
Hâkim kalemi kırmadan
Saklanayım bir yerlere
Hadi, bağla gözlerini
Başlasın körebe…
Çiçeğe dursun erikler
Gelsin bahar
Ara, bul beni
Sen de benim suç ortağım ol yar…
Her zamanki gibi yine çok güzel bir şiir sergilemişsin sevgili hocam şiir duygusal yönü ile dolup taşmış,bu kalemin samimi ve cesur itirafı, dizelerdeki duygusal giriftlik, içsel melodinin yüreklere işleyen hüznüyle bütünleşince mükemmel bir eser çıkmış ortaya.... Keyifle ve severek okudum...
Hocamın Bu sevgiyi vurgulayan Ve bu yakın zamanda sevgiye hoş görüye muhtaç kaldığımız günlerde Sevgiyi şiirleştirmesi taktire şayandır. Sevmek sevgiyi taşımak en büyük zenginliktir.
Diyorum ki neden böyle sevgisiz cani ve kinle dolu olduk? Neden Taş vicdanlı olduk?
Sevgi olmadıkça bir arpa boyu mesafe alamayacağımız aşikar. Sevgi İnsanlık arasında birlik dirlik beraberlik sağlayan Nurlu bir kaynaktır
Birbirimizi sevmek saymak zorundayız Yoksa hep birbirimizi yer bitiririz.
Herkesten geri fakir yalnız kalırız.
2639 sıra numaralı şiirimle şiirinizi destekliyorum
HEP FAKİR KALDIK (2639)
Göçüp gitsem kına yakan çok olur,
Adım unutulur cismim yok olur,
Softa yaşar bana ölüm hak olur,
İşte bundan geri, hep fakir kaldık.
Aklı test etmeye çıktım sarrafa,
Çalışmıyor artık dönmüş çirkefe,
Fırlattım başımdan tozlu bir rafa,
İşte bundan, geri tam takır kaldık.
Eller teknik buluş ile ileri,
Kadın türban çarşaf kalmışım geri,
Çok çekmişim dinci, kinci serseri,
Yobazın gözünde bir hakir kaldık.
İnsanlık yok oldu kaldık yabani
Kardeş dediler de ben ile seni,
Din yobazı olduk olmuşuz cani,
İşte altın iken tunç bakır kaldık.
A, B. D. Eşeği hep tımarladık
Yapmayı durdurduk hep ısmarladık,
Haklıyı doğruyu hep şamarladık,
İşte bundan geri yoz fikir kaldık
Ali Uzun’um der kurtuluş değil,
Aklı kullan, öze gerçeğe eğil,
Hatamız bir değil bin birdir oğul
İşte bundandır ki yoz şakir kaldık
15 Ağustos 2015
Ali Uzun
(Sevgiye sevdalı)
Bu şiir ile ilgili 112 tane yorum bulunmakta