Suç Mu? Şiiri - Ramazan Ateş

Bazen kapatıyorum gözlerimi,
Öyle uzaklaşıyorum ki, ben benden.
Bambaşka biri oluyorum inan ki,
Öyle mutlu oluyorum ki.

Gittiğim yerler cennet gibi,
İnsanlar mutlu, gülüyor yüzleri.
Hiç kötülük yok, insanlar iyimser,
Herşey güzel; insanlar, güller, çiçekler.

Fakir yok, üzgün yok, acı çeken yok,
İhanet yok, kapkaç yok, sokak çosuğu yok,
Aç yok, hain yok, perişan yok.
Herkes el ele, mutlu, sevgi çok, neşe çok.

Bir ben garip hissettim kendimi aralarında,
Görmemişim öyle bir güzel dünya,
Benim dünyamda insanlar bambaşka,
Benim dünyamda insanlar canından beziyor genç yaşta.

Güller bir başka kokuyordu orada,
Güneş bir başka doğuyor.
Niye benim dünyamda da öyle olmasın?
Niye burda insanlar sevgi dolmasın?

Orda kalmak istiyorum, geri gelmemek,
Artık kötülüğü karamsarlığı bilmemek.
Açmamak gözlerimi, inadına direnmek,
Mutluluk içiyorum orda ben avuç avuç,
Hayel kuruyorum, bu da mı suç?

Ramazan Ateş/Enschede-20.12.2005