İlk kez doksan kişi arasında
tokat yemiştim.
Geç kaldım diye
nerden bilecekti nerden
geldiğimi yürüdüğümü saatlerce.
Ardından geç olmadı
sopayla tanışması küçük ellerimin.
Oradan belliydi nasırlaşacağı
şimdi ellerimin.
Üst üste kırılan sopaların yerini
yenisi alıyordu ertesi gün.
Çünkü marangozun oğlu göz
bebeğiydi öğretmenimizin.
Baba tembihliyor öğretmene
eti senin kemiği benim diye
zaten ellerindeyiz öğretmenin
sitres topu niyetine.
İlk, okul bitiyor.
Ali hala ata
ufuk süt içiyor.
Nokta ne virgül ne işe yarıyor.
Kimse bilmiyor
Evde oturmuş diplomasız baba takdir bekliyor
Kayıt Tarihi : 31.8.2006 21:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Okuyunca birazda güldüm:) ağlanacak halimize..
selamlar...
TÜM YORUMLAR (26)