Suç Benim Şiiri - İbrahim Ateş

Serpildi üzerime taştan yapılmış evler
gökdelenlerin maviye olan uzaklığı
yüreğimdeki denize yansıyan rengi hiç etti
kendi söküğünü bile dikemeyen eller
koca Sinan'ın ah ettiği merhamet yapıtı
gönlümü yıktı yık emri almış erler gibi

Gelişigüzel yaşanmışlıklarım hüzne gebe
gelişi güzel değil yüreğime oturan öküzün
boynunuzdaki dünya beş para etmez dedikçe
ateş püskürüyor sil baştan başlama arzuma
içinden çıkılmaz bir sokağa dönüşüyorum

Gerçi ben vakitsiz öten horozların sözcüsü
ben darda kalmışların hor görüşülmüşlerin
adam yerine konulmamışların
müdavimi oldukları deneme tahtasıyım
bana layıktır böylesi eza
sesim çıkmadı yaptıkları zulme
şimdi ağlamak yasaktır bana

Darbeler aldım üstüste bilmem kaç kez
celladına aşık bir insanım
arlanmaz adamın biri
gittim tekrar onlara sarıldım
her sarılmamda çoğalan sızıyı
kurtuluş sandım aptal gibi
şimdi ağlamak yasaktır bana
şimdi dövünmeye hakkım yok