Suç bende Şiiri - Fatih Pınarbaşı

Bir kez olsun yüzünü mü güldürdüm
Yaktığım, ateşini mi söndürdüm
Sendeki hevesi de ben öldürdüm
Hata bende, günah bende, suç bende

Gel deseydim yine bana gelirdin
Benle ağlar, benim ile gülerdin
Ben sensizlik korkusuyla delirdim
Hata bende, günah bende, suç bende

Görememişim; acını, derdini
Benim için heder ettin kendini
Ben bozdurdum yeminini, ândını
Hata bende, günah bende, suç bende

Gel desem gelir, dur desem dururdun
Adam olsam, yuvamızda olurdun
Yordum seni en sonunda yoruldun
Hata bende, günah bende, suç bende

Ben ki senden, kötü bir söz duymadım
Sevdamı canımdan öte saymadım
Senden caydım, benliğimden caymadım
Hata bende, günah bende, suç bende

Oysa senden hep iyilik görmüştüm
Tatlı sözler, duâları duymuştum
Yalnız senin yanındayken gülmüştüm
Hata bende, günah bende, suç bende

Seni başıma edemedim ki taç
Ne merhem oldum derdine ne ilaç
Ben ettim seni yâr ellere muhtaç
Hata bende, günah bende, suç bende

Ne eylesen, ne söylesen haklısın
Yemin olsun, yüreğim de saklısın
Yerin dolmaz, sen herkesten farklısın
Hata bende, günah bende, suç bende

Ne ben erdim, ne erdirdim murâd’a
Semada ellerim, sana duâ’da
Kader, kısmet diyeceğim bunada
Hata bende, günah bende, suç bende

Ben ne kin güttüm, ne bedduâ ettim
Ben sende doluydum, ben sende bittim
Ne kabahat varsa ben kendim ettim
Hata bende, günah bende, suç bende