Suç Şiiri - Merve Acır

Güne yeni uyanmıştım,
Bir suçu üstüme alma edasıyla.
Tam da Farid ayrılık diyordu minik hoparlörümden ,
Ki,
Onu yazmış bir şiire denk geldi gözlerim.
Her zaman ki gibi yarım ,
Tütünüm , kahvem ve ben...

Tanrı olmuyorum bu gün ,
Bana suç lazım.
İşlenmiş suçların hiç birini istemem kesemde ,
Bana işlenmek üzere olan ya da cesaret edilemeyen lazım.
Mesela ,
Jehan Barbur'un sesini katletmek denenmemiştir daha önce ,
Şimdi fark ettim , Al Yazmalım çaldığında önceden planlanmış listemde.

İyi bir adam gerek demişti , şiirlerini sevdiğim bir şair suçluyu ararken ,
Ya da bir kadın ,
Ben iyi olmasam da suçlu olmak istemiştim.
Sütten fırlayan kömür karası bir kaşık ,
İdam sehpasına kendisi vuran bir aşık ,
Adem'in çocuklarını es geçmişti o şiirinde ,
Lakin ben , Havva'nın tüm kızlarıydım şiirimde.

Bana suç lazım ,
Dağıtmam için ortalığı ve ziyan olması için aklımda erdemlik terimine uygun tüm fikirlerin

Boşver , ben küfür de severim.
Kimse düşünmesin , suçlu iyi bir kadındı diye ,
İnsanlar boş düşünmeyi seviyordu sonuçta.
Suç ben olayım .
Meylettiren sen..