Subyan Koğuşu Şiiri - Sebati Manav

Ben böyle değildim anamdan doğduğumda
Masumiyetimi çaldılar subyan koğuşunda
Biri değil hepsi birden vururdu bayılana dek
Uyumazdım altımı ıslatırım diye sabaha dek

Her sabah yatağımın başındayım kontrolü var
Baş efendi geliyor öfkeyle elinde sopası var
Tir tir titriyorum korkudan beni dövmesin diye
Çocukluğum hani nerede diyemedim kimseye

Yıllarımı umutla yürüyeceğim yollarımı çaldılar
Hayalini bile kuramadığım hayallerimi çaldılar
Sonra benden arta kalanı kapının önüne attılar
Dediler infazını yakma sakın iyi halden bıraktılar

Yaşım on sekiz olmuş ben farkına varamadan
Delikanlı olmuşum çocukluğumu yaşayamadan
Subyan koğuşunda elimden alınan çocukluğum
Şimdilerde korkuyu bile korkuttuğum gençliğim

Artık tek gerçeğim var kimseye güvenmemek
Birde geceleri yatağa yattığımda uyuyabilmek
Ta en başından iftiraya uğrayıp yıkılmış hayatım
Böyle yazılmış yazım meğer ne karaymış bahtım

Sebati Manav 05 Aralık 2018