Sübyan Şiiri - Hüseyin Aktaş

Sübyan derisinde bitiyor zencefil
bir inat şiiri gibi sevda buzları
dişleyebildiğince yakıyor sersefil
ve umut sazları bam telinde
vuruyor heyhat sübyan derisine!

Sabahları dişliyor açlığım
ölümde yatan akbabaları
ve günahları dişliyor
sübyan ağlaya ağlaya inliyor

ama bir gün toz olan ten
yılan olacak elbet
zehri saklayacak sübyan
o vakit kaç her şey yalan

ölüme koşan sübyanların ağıtı
ölüme koşturulan bebelerin ağıtı
saklı dizeler ağlıyor ve dişliyor şair yüreği