Şubatta Şiiri - Sedat Kılıç

Yalnızca kendine ait,
Bir sebebi olmalı insanın.

Mevsim; pınarda şelale,
Yüzünü bahara dönen şubatta.

Rüzgarın savurduğu saçları okşayan,
Ilık akşamüstüleri olmalı.

Yüreğinde başıboşluklar,
Budalaca;sonsuz umutları olmali.

Bir kadının mutluluğunu;
Getirip oturtmalı bu sonsuzluğa.

Kalmalı hep o gün,
Silinmemeli ağzındaki şarap lekesi.

Ve uçup gitmeli beraber,
Göklerinde gezebildiğimiz mavi bulutlara...