Şubatta Saklambaç Şiiri - Haydar Ergülen

Geçen yazdan önceki yaz: 'O Yaz': Hem haziran, hem tren, hem bahçe, hem gül (anne) , hem usta (baba) , hem Eskişehir. Her şey, şair Seyhan Erözçelik'in günün, gecenin muhtelif saatlerinde telefondan dinlettiği muhtelif şarkılardan birindeki gibidir. Şarkı demek az gelir, şiir demek de öyle, gençlikse yaşamak için iyi bir mevsim olsa da, anlamak için nice sonbaharları, kışları bekleyecektir.

'O Yaz'lar çünkü gençken anlaşılmaz, hafiften gazel dökmeye başladığımız güz ve kış yaşlarını bekler, yitip gideni anlamanın da bir lezzeti vardır. Teselli diyelim bu kederin lezzetine. Seyhan'ın dinlettiği hepimizin yitirdiğidir, 'O Yaz'ları kim yitirirse yitirsin, Zerrin Özer'in sesiyle, kaybettiklerimizin hiç olmazsa bir parçası geri gelecektir, onun adına da ister keder diyelim, ister yazsama (yurtsamadan mülhem) , sanki gençliğimizin, ideallerimizin, duygularımızın o 'büyük ve muzaffer mağlubiyeti'ne yakılmış bir ağıt gibi, ne tuhaf, bizi hüzünlendirmek yerine sevindirecektir.

'O Yaz': Çığlık çığlığa bir fısıltıdır.

Geçen yazdan önceki yaz 'O Yaz'dı: Bahçenin içinde şiir vardı. Son Yaz'la 'geçen çocuk' Zafer Ekin Karabay'la treni beklemiştik, haziran bahçesinde. Ben İstanbul'a dönecektim, o şiire. 2-3 saat konuştuk, en çok şiirden, en çok sinemadan ve hayattan, yani geçmişimiz ve geleceğimizden, siyasetten. Şiir, sinema, siyaset, Eskişehir, Ankara.

Gençliğim var gibiydi karşımda. Yaşlı bir çocuk olarak gençliğim, Zafer'le birlikte bahçemize gelmişti yeniden. 'O Yaz'ı atlattık, 'Geçen Yaz'ı da atlattık, ve Zafer Ekin Son Yaz'ın trenine bindi, Eskişehir'den, 13 Eylül 2002'de bütün yazlardan kendini uğurladı.

Şubatta çıkacaktı kitabı 2 yıl önce, 'Şubatta Saklambaç', şubat sayılır ölümden sonra her şiir, her kitap. Çıktı sonunda, ondan önce 'geçen çocuk'lardan Nilgün Marmara'nın 'Daktiloya Çekilmiş Şiirler'i gibi, İlhami Çiçek'in 'Satranç Dersleri' gibi ve Kaan İnce'nin 'Gizdüşüm'ü gibi. 'Geçen Çocuk' Zafer Ekin Karabay kitabını aramıza bırakıp gitti.

Saklambaç var kitabın adında, kitap 'sakladığım', 'saklandığım' ve 'saklı' adlı üç bölümden oluşuyor ve şiirleri okuyunca anlaşılıyor hiçbir şeyi saklamadığı, her şeyi fazlasıyla anlattığı, açıkladığı:

'Sonra kırık aynada görüyorum kırılmış / kalbimi ve herkesin kendi gölgesini giyindiği / bir mevsim oluyor güz, oysa üşürken / aynada kırılan sen ve kalbime biriken kar / topu çalınmış çocuk, soyunup gölgesinden / sarmalıdır herkes güzünü, yoksa bütün / aynalar bırakıp gider bir gün yüzünü.'

Zafer Ekin Karabay bana gençliğimi bir hatırlattı, bir kaybettirdi. Geçen çocuk, yaşlı çocuk, bu dünyaya ait değiliz hiçbirimiz, ama 'mavi' aşk, mavi yazı, mavi şiir için katlanılabilirdi belki. Şimdi senin geç okuduğum 'üzüntü' şiirindeki gibiyim:

'adı kara'ydı dedemin. Şarap içmezdi / ama anlardı karaüzümün hüznünden /... /evet, 'üzgün şarap olur karaüzümden' / ama üzülme sen.' demişsin. Peki öyle istemişsin, üzülmem ben, yalnız kitabını okurken, Seyhan arasın ve telefonda üç kez art arda Zerrin Özer'den 'O Yaz'ı dinletsin isterim, Nilgün'ün, İlhami'nin, Kaan'ın, Soysal'ın ve bütün 'Geçen Şair'lerin ve elbette senin yaşayacağın o yazlar için.

(Şubatta Saklambaç, Zafer Ekin Karabay, Mayıs Yayınları'ndan çıktı. İlk kitabı Zafer'in, Bu dünyaya 27 yıl katlanabilmiş bir şairin ancak fısıldayabildiği bir çığlık, lütfen okuyun, belki duyarsınız.)

29/01/2003