Şubatlar Biz De Hep Böyledir

Yaşamak gülmek
Aynalarda körelir ana parçası
Sonra soluna döner usanmaz
Kırar bacaklarını
O dünyadan geldiğinden beri
Bir rahat uyumamış burada
Bilen bilir bunu
Bilir geceleri

Parşomentte umut güzel yazıdır
Boyasını ister durur tende bilinçakışının
Sevimliler yumuşaksı kayıplardan alır ya yarasını
Yel eser bulut gider kumaş örtülür
İşten olmayan cayışlar körpedir

Bir noktadan geçerken bu doğru
Notlara tutuldu bu kez
Seri olması lazım gelmek için
Ünlem soru işaretini sevmez pek
Çünkü bellidir onun sonu
Onun sonu
Kendisidir

Oysa bizim
Sahamızda tahtadan kalemiz vardı
Monte Kristo'nun kontu kadar güvenilirdi
Onu böyle görmek istememiştim
Sınırını aşanlar bulur bahanesini
Yüzsüzler utanmaz
Ben vermeden o aldı benden
Aptallık etmişim affederek
Kaybetmişti çoktan ikincisini
Olsun akıllandım şimdi

Dört dört dönüyor arabamız bu pazarda
Her yanımızı sarar bizim lastik kokusu
Sonunu bilsek de insanız biz işte
Severiz bazı şeyleri

Okun ucu sola kırıldığında
Artık anlıyorum eve dönme isteğimi
Bizim burda sağdan ilerlerler evden ayrılanlar
Yol çatlamışsa bir de öyle güzel
Kendinden geçer bel kemiği
Arada kalanlar sığmaz çantana
Gel ben sana kelimeleri vereyim
Çünkü kulenin taşları
Hep kahverengi ,
Pencere de tahtadan
Merhametsizdir bilirim.

Asansör aşağıya inerken manzara kötüleşiyor
Askıdan cesetlerini getir
Bu fotoğrafta gülüyorduk ,
Niye yırtık ?
Eskimiş rafımın kitapları beyazdan inci
İncelir sonra çocuk okur baktıkça derine
İncinir çocuk sonra daldıkça derine
Bizde şubatlar hep böyledir

Ses yankılanmadan önce çıkar ağızdan
İzole etmek kıstırmaktır biraz
Kişi tanrıya özlem duyar
İstektir bu inanç onun için bir ihtiyaç
İlahi olan aşktır göğsümde benim
Lunarian dediğin kula muhtaç
Kuklasının iplerini düşürdü ellerinden şimdi
Geç anlamak sanmanın en iğrenç hali
Kötü tabiriyle sevmenin
Hatırladım kahretsin.

Başlık bugün elektrik kadar titretsin istiyorum
Ben sana bu şiiri armağan edeyim
Şubatlar biz de hep böyledir
Sonra dersin okudum bitti
O şubatlarda geçti ,
Ne oldu ?
Sonu yok mu ölmelerin ?
Var bir sonu ben bilirim.

Artislerin posterleri gözlerimin içine bakar olur
Başım yastıktayken izlerim ben de onları
Bu bir film değildi bilirim de
Uykumu getirdi hayatın bilmeceleri
Işıkları kapatın da
Uyuyayım biraz

Güneş doğmuş
Sabahta meltem sesi özlemi var
Kulaklarım da çınlıyor duraksız
Ve de şubattayız hala
Ayazın mevsime hükmedişi aylardan ibaret değildir oysa ki
Sen hiç var kalabildin mi ?
Üşüttü mü bir ruhun eksikliği kusurca ?
İşte şimdi dopamin beynime sıçrar
Köşemden çekil
Suskunum ,
Çok suskunum
Çünkü bilmezsin
Şubatlar biz de hep böyledir
Çok soğuktur , sert geçer.