Şubatın On Dördü Şiiri - Murat Gezici

Bak yârim,
Hava kâbus dolu göğüm karanlık bugün…
Elinden içtiğim aşk şarabının tadı da kalmadı ki damağımda.

Bak, kuşlar her zamanki gibi Üsküdar’ın tepesinde uçuyor,
Ve sen yine hoyrat akşamların,
Pembe panjurlu pencerelerinden İstanbul’u izliyorsun.
İzlediğin sokakların her köşesindeyim.
Gözlerinden süzülen her bakışın,
Ve başak sarısı saçların…
Masallara destan o gözlerin,
Ve sen yar!

Bugün Şubat’ın on dördü,
Sevgililerin günü…

Sen ve ben,
Sonu çıkmaz yolların,
Sonu gelmez masalların,
Çiçeksiz baharların,
İki kadersiz oyuncusu…

Sil baştanın imkansızlığı elimde solan güllerim,
Geriye ne kaldı bilmem amma,
Aklıma çakılı giderken son sözlerin…

Bugün Şubat’ın on dördü,
Sevgililerin günü…

Kendini birilerine layık görenlerin,
Herkesten çok bir başkasının sevildiği gün.
Heyecan var çoğunun kalbinde,
İlk tanışma belki,
Belki ilk karşılaşma…
Ve sensizliğin yaşadığı gönlümde ilk yaşlanma,
Sensizliğe atılan ilk kurşun mu sandın bunu?
Bilemezsin gönlümün sensizliklerde boğulduğunu,
Bilemezsin Şubat akşamlarının soğuğunu.

Bugün Şubat’ın on dördü,
Sevgililerin günü…

Sen yaban ellerin güne bakanı,
Ben toprağında biçare susuz…
Yıllarımı verdim sana uykusuz.
Bir ışıktı istediğim karanlık gecelerde,
Bir sesti duymak istediğim nankör hecelerde.
Gel deseydin, bir fısıltıyla yıkardım dağları…

Ulan koşardım soluklanmadan sana,
Ulan koştuğum her sokak başım sen olurdun
Ama sen, sen beni hep durdurdun.

Bugün Şubat’ın on dördü,
Gönlünde yarası olanların günü…

Geçmişe dayalı toz pembe günler…
Ellerini ilk tuttuğum an vardı,
Bir serçe gibi titreyen…
Sen benim yaralı güvercinimdin
Saçının her bir teline can verdiğim.
Sen benim yaralı gönlümün sımsıcak sevgisiydin.
Sevgiler içindeki tek sebebim.

Bugün Şubat’ın on dördü,
Vurulanların günü…

İlk mermi ile tek yaradan,
Bulunulmaması gereken zamandan,
Vazgeçemediğim yardan,
Yalandan dolandan,
İnsanlar arasında tek kalmadan,
Kimsesizler içinde kimse olmadan,
Vurulup yere yatmadan,
Tertemiz sevda yanığı yüreğimde…
Yaşar mıyım yar?
Yaşar mıyım bugün de sen olmadan?

Bugün Şubat’ın on dördü,
Güneşi batanların günü…

İlk sevda ile can kattığın canımda,
Yanan ne ateşleri suya düşürdün bi bilsen…
Sen benim soğuk şubatımda on dörttün,
Sen benim günlerim içinde tek gündün.
Senin olsun Şubat’larım,
Senin olsun baharlarım…
Yaralı kuşlarım…
İçimde büyüttüğüm yarım kalan aşkım…
Dünlerimin olduğu gibi be yârim,
Senin olsun yarınlarım…