Şubat'ta Bir Başkadır Ayrılık

Sevgili Güneş; niçin ter atıyorsun, niçin susuyor ve niçin ağlıyorsun?
Gökyüzünde kimin çığlığı yankılanıyor,
Bu ses... bu ses,
Yalvarırım susturun n'olur!
Bana birisini hatırlatıyor...

"Dayanamıyorum sus, sus, sus!" diye içimde yankılanıyor yıkılası dünyam;
Ki dünyam başıma yıkılmıyor...
Bu ses... bu ses hiç ama hiç yılmıyor!
Bazen kendini konuşturuyor,
Bazen ise susturuyor beni,
Dayanamıyorum sus, sus, sus!
Yıkılası dünyam öldürüyor sonunda benliğimi...

Ölüleri gökyüzüne asıyorum mısralarımda,
Yüzüm hiç ama hiç gülmüyor!
Yıldızlarım ıslak ve de avuçlarımda kanımın resmini çiziyorum...
Ve sonrasında çığlıklarım her mısramda yankılanıyor
Susturun n'olur bu dizeyi!
Susturun n'olur...
Konuştukça bana birisini hatırlatıyor.

Kanımın ve de kaderimin akıntısı boşlukta kesişmiş meğer!
Elimde değil!
Elimde değil beni susturuyor bu sesler...
Avuçlarımda zincirler;
Zincirlerimi eritiyor gözlerindeki kanlı ecel!
Yalvarırım... yalvarırım susturun n'olur!
Gözlerindeki ecel bana yaşamayı hatırlatıyor...

Hamuru çamurdan yoğruluyor zincirlerin;
Nihayet ecel avuçlarıma doğmak üzere,
Zincirler kızgın çamurda yoğruluyor ve hür kalıyor sesler!
Bütün vedaları kopartılmış papatyalar dahi soluyor,
Sevgili Güneş ve hür geceler;
Şubat'ta bir başkadır ayrılık
Bir başkadır Şubat'ta ayrılık
Bir Şubat'ta başkadır ayrılık...

Tekrarlıyor dilime batan her neyse tenimdeki izlerin,
Her cümlenin sonunda ayrılık kokuyor dizelerim;
Ey benim sevgili ayrılığım!
Korkuyorum...
Kara Şubat'ın yirmisi ecel avuçlarımda soğuyor,
Ki;
Yaşamak nasip adlı serçenin kaderinde,
Gözyaşlarımı ölü doğuruyor.

Yanaklarıma beri hain yel esiyor,
Düşüyor şakaklarıma doğru!
Ve adım adım ilerliyor parlamak için;
Geceler, geceler yüzüme doğuyor...
Bir şişe şarkı ve bir duble şiir,
Gecenin koynuna dökülüyor!
Bu şiiri ve şarkıyı bana hatırlarsanız n'olur?
Son gücümle haykırıyorum"Artık hatrıma bile gelmiyor..."

Bütün haykırışlarıma bir ben inanıyorum sanırsam;
Ki inancıma değer her mısramda,
Her yazım ateşten bir gömlek,
Bile bile giydiriliyorum...
İçime sinmeyen acı bir gerçek,
Tekrar tekrar diriliyorum!

Ölümle vermekte olduğum bütün çabalarım,
Mücadelem,
Çektiğim onca keder, onca elem!
Sıyrılıyor etimden, kemiriyor bendimi!
Hüznüm ve de acılarım...
Kurtarmak istiyor artık benden kendini...

"Dayanamıyorum sus, sus, sus!"
diye içimde yankılanıyor yıkılası dünyam;
Ki dünyam başıma yıkılıyor...
Bu ses... bu ses!
Dikişini tutturamadığım gözyaşım,
İki yakasını birleştiremediğim mısra,
Eli cebinde yangınım,
Avare kadın;
Dudaklarımın yarası, kiri!
Ki özlemim;
Ateşten bir gömlek,
Yırtıyor kirli bedenimi!
Ve bütün haykırışlarımın kara sahibi;
Sana, sana en güzel vedalar yakışıyor.

Sevgili Güneşin saklanacağı tuttu Şubat'tan!
Şubat'ta saklanmış bütün vedalardan,
Hasretten, gönülden, göz bebeklerimden...  
Ve sen;
Bütün ayrılıklardan da habersiz ölü kadın,
Sana en güzel vedalar yakışıyor...
Hasretten, gönülden, göz bebeklerimden...