Şubat Soğukları Üşütüyor be Anacığım
Hak ettiği değeri bulmayan şiirler- 26
Dışarıda kar yağıyor yüreğimde umutsuzluk..
Telefonunu iki defa çaldırdım açmadın.
Zaman akıp gidiyor tutamıyorum. Korku,
Kök saldı vücudumda filizlenip büyüyor.
Seni kaybetmek istemiyorum. Beni ve,
Düşüncelerimi yargılama. Beni nasıl düşünüyorsan,
Senin için öyle olacağım. Korkularımı,
Sen yarattın yine sen yok edeceksin.
Günlerden karlı bir şubat akşamı,
Sokak lambasının ışığı altında uçuşan,
Kelebekler kadar özgür olamıyorum.
Ruhumu rehin tuttum. Hak edemediğim,
Aşklarıma. Ben uzakları düşünüyorum.
Varamadığım ulaşamadığım uzakları.
Şubat soğuğu üşütüyor be anacığım.
Eğer donar kalırsam bir köşe başında,
Ağlama oğluna.
Ve bir gün MEKTEPLİSİ çekti gitti.
Şubat soğuğunun, Ağustos sıcağının,
Yapamadığını yaptı Bir hançerdi elinde,
Saplanacak vücut benim vücut
Benim için hak mıydı? Haktı.
Şubat soğuğu üşütüyor be anacığım.
12-06-2006-Pazartesi
Tuğrul Ahmet PEKEL
Kayıt Tarihi : 22.1.2007 20:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yazılarımı toplu halde yayınladığım sıralarda hak ettiği değeri bulamayan şiirlerimi yeni bir düzenlemeyle yayınlamaktan mutluluk duyuyorum
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!