Şubat Koleksiyonu Şiiri - Muharrem Özcan

Şubat Koleksiyonu

9'a 10 kala uyanmalıyım..

Ağaçlar nasıl çağa ayak uyduramıyorlarsa, insan da onlar gibi yalnızlaşıyordu. Ağaçları kesen insan, yalnız kalabilmek için insan avına çıkmayı akıl etti.Bunun sonucu katil ve cinayet kavramlarıydı. Altı üstü ilk insandan bu zamana çoğalmayı seçen insan, artık nasıl azalabiliriz’i sorguluyordu. Bu sorgunun içinde dahi, dahice seviyordum ki seni..

9a 10 kala şiiri yazmaktı amacım,
amaçları bilirsin sık sık saf değiştirir..
Takı, katı, atık, atkı, kıta..
harfleri aynı, anlamları farklı kelimelerle anlatmalıydım oysa ama beceremiyordum seni seviyorum demeyi..
Hem
9'a 10 nasıl kalınırdı bir zaman diliminde!
Buna akıl sır erdirmemi bekleme
beklemelisin elbet, meydan saatlerinin altında can vermemi en çok
sakalımı sarkıtmamı severmiş gibi
dağlanan erkekliğime armağanken mağaran..

Yosun bile soyunun soyunup taşa teslim olmasını beklemeden sarılırken karasına
sence neden sıra sarı renkli sutyenine gelince mızmızlanmaya başladı bu yaşamak denilen şey..
buna daha fazla dayanmamı bekleme
tuvalete gidip bir sigara içsem, ardından dışına çıksam hayatın..
belki içimdekiler daha önce çıkarlar dışıma..içimde içimdekiler hala varsa..
bunca yalnız kalmışlıkla nereye gideceklerini şaşırmışken
nereye sığınırlar en çok, -ne çok içimdeki sen-
bütün sığınılan kıyılar tenhayken..

Maddenin değişimine inan ama daha çok bana: katı bir katkıdan ibaretim
yaşın yanında ağlayabilir hatta yanabilirim
tabii istersen..

kirpiklerine geldiğimde kesilen iskelenden gözüne düşmem
çakır gözlü çırağı hatırlatmıyor mu sana da
olmayan deniz yaşamışlığını
sözlerini kaçırabilmen için
çırağa çay söyle oğlum bize diye talim verirken
çırak için kıraç topraklarda yürüme hissinin yanında acının miladı doğmamış mıydı..?
inanmazsın belki ama, tutkum tutukluk yapıyor böyle zamanlarda.

Benim sevgilim sis, ırmak karım
kupon biriktirdim ırmaktan yükseldi sis, oldu bir sabah
birlikte demekle bir olabilir antik gözleri
hani fenerler deniz neferiyken henüz
yan cebine doğru kayan yakana asılan mendilim
pamuk renkte kupam
ve tabii resmi törenle karşılamayı gerektiren resimler için çok mersi canım..

Sindirim bezlerimle sildiğim güzelliğine bakmamdan anlamalıydın oysa
sıska bedenimle kısas için hazırlandığımı
yakan öyle uzundu ki,
nehrin bu yüzden bütün ormanın etrafında bir sınırmış gibi döndüğünü düşündüm
o sabah, saçlarına bulanmışken göğsüm..
ki unutmamalıydım söylediğin harflerin gizemini
nehrin rehin tuttuğu ormanın sonunda deniz olurdu her zaman..

kırsal kesim saçlarımı kesen iki eksen vardı, oval
bu sayede yaban bayanlar da görmedim sanma.
hangi dönencem eve dönünce hoş karşılanmıyor bunu biliyorken
aynadan yana tavır almana gerek yoktu. -çirkindim hepsi bu kadar.
delik parayla dilek tutulurdu ama delik bir cesetle yan yana bir gece geçirilmezdi.

Çok çile çekmiş biri gibi - elçiye zeval olmaz bey diye başlayıp… Öyle de bitirdi çakır gözlü çırak..

İçim, niçin içini işgal etmeyi planlamıyor sorusuyla oyalanırken
sana ilgi liginden henüz küme düşmediğimi ispatlamam gerekebilirdi
şubat koleksiyonuna hazırlanan
ayrım yapamayan diğer yarımla..