Şubat In 21si Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Şubatın yirmi birsiydi
Rüyalarım üşümüştü
Seni seviyorum diye
Uyandım
Kapalı kapılarda buz tutmuş
Hayallerimde
Gözlerimden akan yarınlarım
Uyuştu gecenin üçünde
Hasretin yüreğime yağıyor
Aralıksız
Dışarıda bardak su gibi boşalan
Yağmur gibi
Şubat gibi estin ciğerimden
Nefesime
Akşam vakti
Ağaçtan düşen sararmış yaprakçısına
Düşüyorsun sözlerime üstelik
Özlemleri uyuşturuyorsun
Kulağıma takılıyor
Seni sensizliğin kezzap dökülmelerini
Anlatan bir şarkı
Tek tek kırıyor hasretini
Kırıkları yüreğime bakıyor
Bak sevgilim güneş batıyor
Şimdi yatsı ezanı okunuyor
Bıraktıklarının kahve falına
Bakıyorum
Karanlıklara gömülen hatıraların
Toprağının başında bekliyorum
Bu şubat gecesinde
Son kez sensizliğim perdesini çekiyorum
Vedaları günün sın ışıklarına savuruyorum