Şubat Hasretlikleri Şiiri - Nurşah Şenel

Zaman durmuştu uzun zamandır
ben beni bıraktığın yaşta kalmıştım
ergen yaşta çocuk yürek…
ayakların geri geri gidişi desem
o bile yoktu karasızlık denilen
saplanmıştı zamanın aziz durmuşluğuna.
Mevsimsel şubat hasretlikleri de
hiç ılımadan kalmıştı öylelikle..
ayazdaki kayanın yola bağdaş kurması
gibi soğuğa ram..
Şiirlerse kara batmıştı
ve sitemliydiler bu kar meleğine
bu kış bitmeyecek gibiydi
biliyor musun biriktiremeyecektim
artık ümitlerimi
kırılmıştı kumbaram
kırıklar da öylelikle durmuştu yerde
Epeyce uzun zaman önce..

Bugünlerde ise güneş açtı hasretlikler
sıcacık özledim seni
ter bastı kalbimi…