Subat Gecesi Şiiri - Mehmet Soysal

soguk bir Subat gecesi
kar yagiyor ortalik zifri karanlik
bir kopru uzeri
kimine gore Kildan ince kilinctan keskin
bana gore bir ucunda ben karsimda sen
gozlerim kapali gectim
olum degildi beni korkutan
karsimda sen olunca
gozlerimi kapamak zorunda kaldim
cunku seni ne vakit gorsem aklimi yitiriyordum...

saclarin hafif islanmis yuzun guluyordu
bir an urperdim
karsimda duran sen degildin,
sanki Ay gokten inmisti
bir sure saskin saskin seni seyrettim
inanirmisin hala da kendime gelemedim
o nasil bir gulumseme
Yaradanin hangi mucusesi hala cozemedim

dusunuyorumda bazen
aslinda seni sevmek icin,
senin gulumsemen en buyuk bahaneydi
zaten o gece o gulumsemenin uzerine
seni sevmemek en buyuk Terbiyesizlik olurdu

hani diyorum ki yine gelsen,
yine gulumsesen
ben saatlerce ayazlarda yine beklesem
gelmezsin biliyorum
zaten ben senide sevmedim
sadece karsimda Ayi gorunce dilim tutuldu

Saskinlik Iste...