Şubat Çiçekleri Şiiri - Arda Keskinkılıç

Ne Kamboçya’da uzun bir nehir

Ne Şili’ye yapılan kısa bir seyir

Anlatamaz ruhumun yüceliğini

Bildiremez gönlümün inceliğini

Şu anda Kosova sokakları durgun

Priştina’ya sahip yüzün solgun

Halbuki Küba Devrimi kadar istemiştim

Uzun zarif kollarında ağlamaklı

Öleceğimin farkında olmadan can vermek

Sol omuzundan

Sağ yanağına

Ganj Nehrine atılmış küllerim

Elbet can bulur şubat çiçeklerinde ellerim

Sonra seni sadece sevgililer gününde hatırlayan

İdamlık yeni sevgilin

Kalbini kazanmak için

Kimbilir belki beni sana getirirdi.

İki teneke bira sonrası

Gece öpüşmelerinizi hayal edip

Nezaketen koklardın

Ve beni bilmeden içine çekmiş olurdun

Körpe ciğerlerine

Yani ölümlü insanlar!

Ben öyle yada böyle

Gönüllere girmenin bir yolunu bulurum

Can yakıcı sözlerim devam eder

Ta ki ölünce

Belki durulurum.