Dudağımın ucundaki ışıklar bir martının uçuşuyla bulsun seni
Yokluğunda hiç koklayamadığım çiçeğin gizemi bölsün düşlerimi.
Bıraksam açacaksın biliyorum sevinçlerime, yüreğimi ağrıtan göğsünü.
Çünkü, senin yüreğinde her şey mavi, şubat bile üşütemez düşüncelerimi.
Gözlerin alevli ve terli bir gömlek gibi tutuşuyor sırtımda. Yeryüzünü teninin rengine boyayıp en güzel sözcüklerden adını işler gibi sürgün bir kalp ülkesinde kalemimle seni arıyorum. Çocukluğumdan arta kalan bir masal ülkesinde, sırrı hiç dökülmemiş aynalarda ararken ben seni, denizlerimin korsan dalgalarından kıyıya düşmüş olağanüstü güzelliğini arıyorum. Bir yanım uçurum, diğer yanım sessizliğin yankısını sunarken bana, ürkek ve ezberci sözcüklerle aşkını haykırıyorum.
Sensiz yansıyacaksa eğer, bu lacivert göğü ve koyaklarımdaki isimsiz açan tüm çiçekleri benden geri al. İnce sızılar duyayım yokluğunda ve hiç koklayamadığım solgun bir çiçeğin gizemi bölsün düşlerimi. Dudağımın ucundaki ışıklar bir martının uçuşuyla bulsun seni.Seni aramalarla süren gecem, gökyüzünden, sudan ve sarı topraklardan yeniden fışkırsın. Sensiz, kollarımdan nice ırmaklar geçsin ve başımı yasladığım her yer yıldızlardan yansıyan bir ışık güldestesi olsun.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
