Karanlık çöküyorken yavaş yavaş yüzlere,
Evde uyku bastırır yorgun düşmüş gözlere.
Kapalı gökyüzünde gözü nemli bulutlar,
Karanlıkla beraber ağlamayı ümitler.
Güneş veda ederken gökyüzünden şehre,
Donuk bir ay çıkıyor, giden güneş yerine,
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
