Şubat Akşamı Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Yağmurlu bir şubat akşamıydı
Bir bakışta tanıdım aşkı.
Kalbim kanat çırpan kuş misali,
Titredi için için.
Ateş bastı yüreğimi,
Dalga dalga sardı sarmaşığın beni…

Sanki yıllardır tanıyorduk bir birimizi,
Ellerin ellerimdeydi.
Dokundum usulca,
Okşadım pembe yanaklarını.
Oda titriyordu için için,
Aşkı tanımıştı yeniden…

Savunmasız çocuk gibiydi yanımda,
Gözleri ışıl ılış parlıyor,
Yanaklarını ateş basıyordu.
Yağmurda eşlik ediyordu aşkımıza,
Sarıldık kenetlendik ayrılmamacasına…

Sıcaktın sıcacıktın,
İçime çektim almak istedim seni.
Sarıldım sımsıkı sarıldım,
Dalandım boynuna,
Sıcak nefesin yakıyordu tenimi,
İlk defa bu kadar coşmuştu yüreğim.
Seninle yalnız seninle aşkı yakalamıştım yeniden.
İşte mutluluk buydu bana dedirten…

İşte böyle bir aşktı,
Senle yaşadığım.
Bak aradan günler geçti
Yıllar geçecek böylece.
Hala unutamadım, unutmayacağım,
Gözlerini, tenini,
Her yağmurda anacağım kırmızı şarap kadehini…

İçimde coşkular kaybolsa da,
Hasretinden sol yanıma hançerin saplansa da,
Aşkın yüreğime pranga vursa da,
Gözlerim dalar şubat akşamına…

Gündüz seni hayal ederim,
Geceleri seni düşlerim.
Sarılırım yorganıma sen gibi,
Okşarım kokun kalan yastığımı bedenin gibi.
İşte o zaman bir başka yanar yüreğim,
Bir başka özlerim seni…

Kaç gün geçti üzerinden,
Yıldızlar kadar uzaksın bana,
Oysa düşlerimde nefesim kadar yakınsın ruhuma.
Günler eksiliyor bir bir,
Çalıyor hasretin yaşamdan beni,
Yüreğim bin parça şimdi,
Seni düşünür ağlarım yokluğuna…

Kaç gün, kaç ay,
Kaç şubat geçerse geçsin üzerinden,
Kalbimi sende bıraktım.
Kollarımda başkası olsa da,
Yüreğimde aşkın, bedenimde arzuların bitmeyecek…

Ben seninle var oldum,
Seninle yaşayacağım.
Senden çok uzaklarda,
Şubat akşamlarında…