Şubat Ağaçları Şiiri - Ahmet Bahçevan

Otobüs duraklarından
usulca kente yayılan
yorgun yüzlerin çizdiği
akşamüstlerinden
ve günlük gazete haberlerinden
taşarak ansızın
sızıyor içimize kan
bir büyük karmaşada
eli boşluğa açılan
bunca kafa bunca yürek
çok sesli değişimlerden süzerek
en güzel şarkıyı söylemedikçe
nasıl bastırılır
kuzgunların akbabaların talanı
ve umut yavan azıklar gibi
daha ne kadar kalır çıkınlarımızda
günlerin ölüm tüten sıcaklığında

Halen alaca karanlıkta mı
yürümeye zorlanıyor düşünce
itilerek aymazlığın batağına
kimler bel bağladı biliniyor
kana doymayan vantuzlara

artık ilkyazda sökün eden
göçmen kuşlar gibi
katıp önümüze dumanlı dağı
pusuyu eşkıyayı
yürümeliyiz basmadan
toprağı bile utandıran ölülere
bir gün diyebilmek için merhaba.