Bir karagül gibi hayatımda belirdin sevgilim,
Tüm kırmızılıklar içerisinde en özel olanıydın.
O eşsizliğinle hayatımın ortasında yer alırken,
Tüm kalbimi çoktan seninle doldurmuştum.
Tek bir sözcüğünde hayat buluyordum,
Dokunmanı isterdim kalbime,
Sevginin en eşsiz tonuyla.
Bilemezdim böyle olacağını,
Kırık kalbimle yaşamaya çalışırken.
Ne kadar umudum varsa,
Elinde yağ karası,
Ağzında sönmüş sigarası,
Aklında ekmek parası,
Ne zor şey işçi olmak.
Gözlerinde hasret türküsü,
İçimde bir yorgunluğu hissediyorum,
Sessizce iç çekiyorum kalabalıkta.
Kimselere anlatamıyorum,
Beni benden alan bu hissi.
Ellerim günden güne soğuyor,
Mağrur bir beste gibiydin sevgilim,
Her okunmasında yüreğime işleyen.
Suskunluğuma kılavuz olup,
Çığlıklar arasında bana eşlik eden.
Hayatın tüm yorgunluğunu alan,
Yalnızlığımın gölgesinde kalıyordum,
Tüm insanlar hayatımdan bir bir giderken.
Hayal dahi kuramıyordum artık,
En ufak umut ışığı bile yokken hayatımda.
Sessizliğe doğru sürükleniyordum,
Unutulmayanı aramakla başladım güne,
Yüreğimin götürdüğü anılar sokağında.
Gözlerimden süzülen yaşlar eşlik etti,
Sevgi denen ağır yükünü taşımamda.
Bin defa döneceğimi bile bile ayrıldım,
Hüzün dolu nehirlerime hayat vermiştin,
Bir cennete dönmüştü seninle dünyam.
Sende ülkemi ve kendimi sevdim,
Kalbimin içinde sevda ateşin harlanırken.
Yapamam dediğim her şeye umutla bakıyor,
Bu akşamda fotoğrafına bakamadan,
Seninle kurduğum düşlere dalamadan,
Gözlerime işleyen gülüşünü hatırlayamadan,
Yapamadım, uyuyamadım bu gece de.
Utandığında kızaran yanaklarını,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!